Ponadto świadczenie pomocy społecznej na rzecz kobiet samotnie wychowujących dzieci, organizację przedsięwzięć mających za przedmiot naukę, edukację, oświatę i wychowanie oraz działalność w zakresie ochrony i promocji zdrowia, jak i organizację wypoczynku dla dzieci i młodzieży oraz przeciwdziałanie patologiom społecznym.


Kilka słów o Patronce

Stanisława Leszczyńska "położna z Oświęcimia" uratowała w obozie koncentracyjnym wiele noworodków. To właśnie ona sprzeciwiła się  doktorowi Mengele mówiąc że: "Nie wolno zabijać dzieci!"

Stanisława Leszczyńska urodziła się 8 maja 1896 r. w Łodzi. Już podczas I wojny światowej charytatywnie pracowała w Komitecie Niesienia Pomocy Biednym.

W latach 1920-22 zdobyła zawód położnej, który stał się jej powołaniem życiowym na następne 38 lat. Podczas II wojny światowej w lutym 1943 roku została aresztowana i znalazła się w niemieckim obozie Auschwitz - Birkenau jako więzień nr 41 335.

W obozie mając papiery położnej i znając język niemiecki mogła odbierać porody. Było ich około 3000. Noworodki rodziły się zdrowe i pomimo rozkazu zabijania niemowląt, odważna polska akuszerka uratowała wielu dzieciom życie, sprzeciwiając się niemieckim rozkazom uśmiercania noworodków. Swoją pracę wykonywała z narażeniem życia i wielkim poświęceniem. W centrum jej uwagi zawsze najważniejszy był człowiek, któremu mogła ofiarować uśmiech i życzliwość, w trudnych i nieludzkich obozowych warunkach. Ci którzy znali Stanisławę Leszczyńską mówili, że kochała ludzi i była pełna zrozumienia dla ich cierpienia. Była delikatna i mocna zarazem, bezradność i lęk były jej obce. Troskliwa i opiekuńcza o matczynej dobroci. W tamtych trudnych czasach pomagała matkom i dzieciom bezinteresownie.

Swoją postawą uczy  nas nieustannie, mimo upływu czasu, szacunku dla ludzkiego życia. Nazywana "aniołem dobroci" była niezwykle życzliwa, ofiarna i nie pozostała niezauważona: napisała wspomnienia pn. "Raport położnej z Oświęcimia", jej wizerunek widnieje na złotym Kielichu Życia i Przemiany złożonym przez pielęgniarki na Jasnej Górze, a papież Jan Paweł II wskazał Stanisławę Leszczyńską jako przykład chrześcijańskiego bohaterstwa.

Tworząc tę Fundację czujemy się zaszczyceni, że postać o tak pięknym życiorysie, Stanisława Leszczyńska, jest patronką naszego przedsięwzięcia. 
W obecnych czasach, zamknięci w swoich światach, często nie widzimy cierpienia innych ludzi, żyjących obok nas. Ujrzeć je - to pierwszy krok na drodze do niesienia pomocy, a pomoc potrzebującym to uśmiech, radość, nadzieja i szczęście dla dzieci, matek i dla nas samych. Dlatego mamy nadzieję, że czerpiąc przykład z postawy życiowej Stanisławy Leszczyńskiej zrobimy wiele dobrego dla naszych podopiecznych razem z Przyjaciółmi naszej Fundacji. 


Cytaty z życia Patronki:

..."Lubiłam i ceniłam swój zawód, ponieważ bardzo kochałam małe dzieci. Może właśnie dlatego miałam tak wielką ilość pacjentek, że nieraz musiałam pracować po trzy doby bez snu. Pracowałam z modlitwą na ustach i właściwie przez cały okres mej zawodowej pracy nie miałam żadnego przykrego wypadku",

... „Załóż, proszę, choć jeden pantofelek i przybądź z pomocą” (fragment modlitwy Stanisławy Leszczyńskiej do Matki Bożej)

... "Jeżeli w mej Ojczyźnie - mimo smutnego z czasów wojny doświadczenia - miałyby dojrzewać tendencje skierowane przeciw życiu, to wierzę w głos wszystkich położnych, wszystkich uczciwych matek i ojców, wszystkich uczciwych obywateli, w obronie życia i praw dziecka. W obozie koncentracyjnym wszystkie dzieci - wbrew wszelkim przewidywaniom - rodziły się żywe, śliczne i tłuściutkie. Natura przeciwstawiając się nienawiści, walczyła o swoje prawa uparcie, niezłomnymi rezerwami żywotności. Natura jest nauczycielką położnej. Razem z nią walczy o życie i razem z nią propaguje najpiękniejszą rzecz na świecie - uśmiech dziecka".